Er is een mooi en oud verhaal over een lagere school in een klein dorpje op het platteland. Al bijna 40 jaar komt daar vier keer per jaar een IJscoman. Hij heeft met het Hoofd van de school afgesproken dat hij vier keer per jaar ijsjes mag verkopen.  

Hij heeft één smaak. Vanille-ijs. Dat vinden eigenlijk de meeste kinderen wel lekker. Maar de IJscoman is oud geworden. En hij wordt ziek en hij moet stoppen met het verkopen van zijn vanille–ijsjes.  Iedereen in het dorp vindt dat jammer. Want veel ouders hebben zelf vroeger nog het vanille-ijs geproefd. De kinderen beginnen te mopperen, want die willen ijs. De stoerste kinderen van de school beginnen bij hun ouders te zeuren dat ze weer ijs willen. En daarmee bedoelen ze vanille-ijs, want dat kent iedereen in het dorp. En dus gaan de ouders naar het Hoofd van de school en zeggen dat er een nieuwe IJscoman gezocht moet worden.  Het Hoofd van de school gaat met het Schoolbestuur op zoek naar een nieuwe IJscoman. Ze nodigen er een paar uit en ontdekken dat er ook ijs in andere smaken is te krijgen. Er is ook chocolade–ijs. En aardbeiden–ijs. Dat wisten ze niet en ze zijn onder de indruk. Ze vinden een IJscoman die heel graag voor hen het ijs wil maken en dat vier keer per jaar wil verkopen. Het IJs is lekker en goed te betalen en dus kunnen ze snel zaken doen.  

Maar in de zoektocht naar een nieuwe IJscoman zijn er ook een paar meesters en juffen zelf op onderzoek uitgegaan. En die hebben iets moois ontdekt. Ze hebben gehoord over scholen waar kinderen met plezier naar school gaan. Waar de kinderen op alle vakken beter presteren dan op hun eigen school.  De kinderen op die school hebben zelf geleerd om ijs te maken! De kinderen kunnen niet alleen vanille-ijs maken, maar ze maken ook zelf chocolade ijs en aardbeien ijs! Maar er zijn ook kinderen die ijs van drop hebben gemaakt. En er is een groepje kinderen bezig met het ontwikkelen van pizza-ijs! Op de scholen waar ze dit al langer doen, maakt ieder kindje zelf de smaak die het lekker vindt. Niet maar vier keer per jaar, maar altijd als het mooi weer is, wat natuurlijk veel logischer is.  

Het zelf leren kunnen is veel leuker en logischer.

De kinderen vinden het leuk om hun eigen ijs te maken. Tijdens het leren maken van ijs, hebben ze geleerd om zelf de regie in handen te nemen. De kinderen helpen elkaar om succesvol te zijn. En dat patroon zet zich voort in alle andere vakken. Op de andere scholen halen alle kinderen met plezier hun resultaten.  

Daar is iets anders voor nodig dan een nieuwe IJscoman.  

Vanuit Forces to Explore zijn we niet bezig om mensen nieuwe trukjes te leren. We hebben inmiddels duizenden medewerkers in verschillende organisaties geleerd om met plezier resultaten te halen. Door ze te leren zelf regie te nemen op hun ontwikkeling en het behalen van resultaten. Als jij meer wilt weten over hoe mensen in jouw organisatie ‘hun eigen IJsjes leren maken’ en op die manier met plezier hun resultaten halen, bel je me dan?  

Groet!
Hans | 06-51551301

_______________________________

Deze blog is geschreven door Hans Roseboom. Hans is een Arbeids- en Organisatiepsycholoog met een passie voor werkmotivatie. In 2008 startte hij Forces to Explore, het trainingsbureau dat zorgt dat mensen met plezier resultaten halen!